Perspectief

Het was een mooie herfstdag. Een uitstekende dag om een fietstocht te maken. Sauerland toonde zich bont gekleurd door de vele bergesdoorns in de dalen en de lariksen op de hellingen. Het was goed dat de dennenplantages langzaam plaats maakten voor gemengd bos.

Achter het plaatsje Bad Fredeburg kronkelde een weg zich via een paar haarspeldbochten naar boven. Vele auto’s maakten er gebruik van. In en uit Bad Fredeburg. Ik zwoegde mijn fiets omhoog.

Opeens sprongen er een paar schapen op de weg. Het werd al gauw een kudde van zo’n tweehonderd dieren. De herder leek weggelopen te zijn uit een kerststal. Bruine broek en bloes, groene cape, hoed met brede rand. Een herdershond begeleidde hem.

Al snel groeiden twee files auto’s. De schapen liepen langs, voor en achter de voertuigen. Ze werden lachend begroet door de wachtende bestuurders.

Vijftig meter verderop verliet de kudde de weg via een graspaadje, links naar beneden. De weg was weer vrij.

Ik kon langzaam doorfietsen, voorbij de bocht, waar de nog wachtende bestuurders, aan de ander kant van de weg, niets van het tafereel hadden kunnen zien. Ze keken ernstig, geïrriteerd, gestoord in hun routine. Misschien zouden ze te laat komen. Misschien waren ze moe.

Jammer dat ze niet fantaseerden dat ze stopten voor een kudde koddige schapen.